Choroby pasożytnicze dotyczą jednakowo dzieci i dorosłych. W wielu przypadkach zakażenia pasożytami niezbędne jest wprowadzenie odpowiednich środków farmakologicznych. Przykładem może być lek Zentel, które składnikiem aktywnym jest substancja zwana albendazolem.
Albendazol – co to za lek i jakie jest jego działanie?
Albendazol to pochodna benzimidazolu, która jest lekiem rekomendowanym podczas infekcji pasożytniczych. Mechanizm działania albendazolu bazuje na inhibicji polimeryzacji tubuliny – białka odgrywającego bardzo ważną rolę podczas procesu podziału komórkowego. Oprócz tego albendazol powoduje blokowanie enzymu zwanego reduktazą fumaranową. Efekty zastosowania leków z albendazolem polegają na:
- upośledzeniu funkcji trawiennych pasożyta
- niezdolność do przyswajania glukozy przez chorobotwórczy mikroorganizm
Brak fundamentalnego źródła energetycznego powoduje śmierć bytującego pasożyta. Niewątpliwą zaletą albendazolu jest fakt, że oddziałuje on jednakowo na dorosłe osobniki, larwy i jaja. Oznacza to, że leki albendazolem pozwalają przerwać każdy etap rozwoju choroby pasożytniczej.
Albendazol występuje w postaci leku Zentel, który jest dostępny wyłącznie na receptę. Pacjenci mogą zakupić preparat w postaci doustnej zawiesiny lub tabletek do rozgryzania i żucia. Z uwagi na kiepskie wchłanianie albendazolu z przewodu pokarmowego poleca się go przyjmować wraz z posiłkiem, co powoduje wzrost jego stężenia we krwi. Szczególnie polecane jest łączenie leku wraz z posiłkami o dużej zawartości tłuszczu.
Wskazania do użycia albendazolu
Leki z albendazolem są potocznie określane mianem preparatów na robaki. Jest szczególnie polecany w zwalczaniu płazińców i obleńców. Farmakoterapia przy użyciu albendazolu sprawdzi się w przeciwdziałaniu licznym pasożytom:
- gliście ludzkiej
- owsikowi ludzkiemu
- węgorce jelitowej
- włosogłówce ludzkiej
- tasiemcom uzbrojonym i nieuzbrojonym
- tęgoryjcom amerykańskim i dwunastniczym
Albendazol – jak stosować?
Leczenie przy pomocy albendazolu jest uzależnione od rodzaju pasożyta – to właśnie on determinuje wielkość zastosowanej dawki leku. W większości przypadków rekomenduje się jednorazową porcję 400 mg albendazolu. Gdy leczenie jest skierowane przeciwko tasiemcom lub węgorce, to wówczas przeprowadza się kilkudniową farmakoterapię. Użycie albendazol nie wymaga, aby pacjent wykonywał uprzednie oczyszczenie organizmu bądź był na czczo.
Albendazol – przeciwwskazania
Stosowanie albendazolu jest niedozwolone w przypadku kobiet ciężarnych. Oddziaływanie leku na hamowanie procesu polimeryzacji tubuliny przekłada się na upośledzenie procesu powstawania wrzecion kariokinetycznych. Wynikiem tego mogą być wady rozwojowe płodu.
Interakcje albendazolu z innymi lekami
Częśc środków farmakologicznych może prowadzić do zmniejszenia ilości aktywnego metabolitu albendazolu w osoczu. Głównie są to leki o działaniu przeciwpadaczkowym (fenobarbital, fenytoina i karbamazepina) oraz inhibitory proteazy HIV (rytonawir). Z kolei glikokortykosteroidy jak deksametazon sprzyjają podwyższeniu stężenia albendazolu, co wymaga zachowania ostrożności w przypadku stosowania tych dwóch leków.
Skutki uboczne stosowania albendazolu
Działania niepożądane wskutek farmakoterapii albendazolem są niezbyt częste. Większość zgłaszanych skutków ubocznych to biegunka, bóle i zawroty głowy, nudności i wymioty czy bóle brzucha. Nieco rzadziej pacjenci mogą doświadczyć świądu, wysypki czy pokrzywki – czasami obserwuje się zwiększenie poziomu aminotransferaz.
Bibliografia:
- Kraszewska B., Szenborn L. „Zespół larwy skónej wędrującej u 18-miesiecznej dziewczynki – opis przypadku przypadku.” Pediatria Polska 2011, 86(5): 541-543.
- https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=49
- https://www.doz.pl/leki/w1381-Albendazol
